Przejażdżka dla dzieci - lub przejażdżka dla dzieci - to przejażdżka rozrywkowa na monety dla małych dzieci.
Przejażdżki dla dzieci są powszechnie dostępne w parkach rozrywki, salonach gier, centrach handlowych, pokojach gier hotelowych, supermarketach i domach towarowych ze zniżkami.
Rzadziej mogą pojawiać się także w innych miejscach, takich jak restauracje, food court, sklepy spożywcze i salony samochodowe. Po aktywacji monetą przejażdżka dla dzieci zabawia jeźdźca ruchem, w zależności od rodzaju jazdy (miniaturowy diabelski młyn, miniaturowa karuzela, jazda na torze lub jazda na stacjonarnej platformie).
Większość przejażdżek obejmuje dźwięki i muzykę, a niektóre zawierają migające światła, pedały i przyciski. Komercyjne przejażdżki dla dzieci często używają prostego, ale kolorowego wyposażenia, z mechanizmem napędowym zwykle ukrytym pod próżniowymi plastikowymi osłonami.
Historia:
Przejażdżka dla dzieci została po raz pierwszy wynaleziona w 1930 roku przez Jamesa Otto Hahsa z Sikeston, Missouri. Pierwotnie nazywany Hahs Gaited Mechanical Horse, jazda była pierwotnie pomyślana jako świąteczny prezent dla jego dzieci. Jednak Hahs szybko zdał sobie sprawę, że ma w rękach potencjalnego zarabiającego pieniądze i zabrał się do komercjalizacji zabawki. Początkowo używał drewnianych koni, podobnie jak te na karuzelach, i zlecał karuzelom tworzenie koni. Wkrótce jednak odkrył, że te konie są ciężkie i uznał, że aluminium będzie lepszym materiałem do rzeźbienia koni. Gdy jednak powiedziano, że nie można tego zrobić, Hahs poszedł naprzód i wymyślił proces formowania koni z aluminium. Przejażdżki te zostałyby wyprodukowane w Hahs Machine Works w Sikeston w stanie Missouri i zdobyły kilka nagród, w tym najbardziej oryginalny wynalazek z 1932 roku. wyciąć idąc do Hahs. Kiedy patent na jazdę ostatecznie się skończył, Hahs przeszedł na emeryturę jako bogaty wynalazca. W 1953 r. Magazyn Billboard nazwał go „najszybciej rozwijającym się biznesem 1953 r.”. Przejechano z aluminium na włókno szklane.
Nowsze, bardziej zaawansowane przejażdżki zwykle nie rozpoczynają się od momentu włożenia monet; zamiast tego nakłaniają jeźdźca, rodzica lub opiekuna do naciśnięcia przycisku startu, aby pozwolić jeździecowi wygodnie usiąść przed rozpoczęciem jazdy.
